Rozwój dziecka cechuje niesamowita dynamika. Dlatego stwierdzenie szybko się uczą, nie jest żadną nowością. Maluchy szybko nabywają nowe umiejętności i przyswajają wiedzę. Cechuje je szczególna łatwość przyswajania prostych rymowane i wierszyków. Mamy, nianie i przedszkolanki wykorzystują tę umiejętność, ucząc dzieci recytować i śpiewać, po to aby powiększyć ich zasób słownictwa oraz ćwiczyć aparat mowy. W ten sam sposób wprowadzany jest drugi, obcy język.

Teoria rozwoju językowego

Według naukowców dzieci uczą się języków obcychna dwa sposoby: symultaniczny i następczy. Pierwszy dotyczy dzieci dwujęzycznych. Dwujęzyczność nie jest jedynie następstwem tego że maluch wychowuje się w rodzinie, w której rodzice pochodzą z różnych krajów. Jej warunkiem jest wprowadzenie nauki drugiego języka przed 3 rokiem życia. Drugi typ, czyli następczy może dotyczyć dzieci w każdym wieku. Ten model zakłada wprowadzenie drugiego języka w momencie, kiedy język ojczysty został opanowany na poziomie umożliwiającym swobodną komunikację.

Kiedy rozpocząć naukę

Niestety nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, kiedy dziecko powinno rozpocząć naukę języka obcego. Wszystko zależy od indywidualnego podejścia dziecka, dlatego tak ważna jest jego uważna obserwacja. Jeżeli maluch nie jest zainteresowany tą dziedziną, warto decyzję o zapisaniu go na zajęcia językowe odłożyć najpóźniej. Kiedy nadejdzie dzień rozpoczęcia nauki, warto pamiętać o kilku istotnych zasadach. Nawet jeśli przygoda z językiem rozpoczyna się w wieku późno przedszkolnym, warto od samego początku przyzwyczajać je do dźwięków w obco dla niego brzmiących językach. W ten sposób dziecko opanowuje umiejętność opanowywania różnych akcentów. Dobrze jeżeli dziecko ma zapewnione jak najbardziej zróżnicowane formy nauki. Należy pokazać dziecku, że języki obce to świetna zabawa, a nie przykry szkolny obowiązek.